غزل شمارۀ 677
1. لاف رندی مزن ای زاهد پاکیزه خصال
2. درد آن حال نداری به همین درة بنال
3. تو و مسئوری و سجاده و طاعت همه عمر
4. ما و سی و نظربازی و رندی همه سال
5. ما نه آشفته نقشیم که در آب و گل است
6. نظر پاک نباشد نگران بر خط و خال
7. هر کس از مائدة وصل نصیبی طلبید
8. تا کرا بخت نشاند به سر خوان وصال
9. چشم حق دیده کجا بسته فردا باشد
10. عاشق و وعده تأخیر رهی امر محال
11. طالب دوست کو دور شمارد خود را
12. بی خبر تشنه همی میرد و در عین زلال
13. گرچه نقصان کمال از می و شاهد بازیست
14. در مقامی که همه اوست چه نقصان چه کمال
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده