لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 817

1. آمد لب تو باز بصد نازه در سخن

2. شیرین حکایتیست که گوید شکر سخن

3. حاجت بگفت نیست ترا چشم و غمزه هست

4. گر میکنی بمردم صاحب نظر سخن

5. دیوار گوش دارد و اغیار نیز چشم

6. ما چون کنیم با نوز بیرون در سخن

7. با گیسویت شبی که به پایان برم حدیث

8. خواهم گرفت با سر زلفت ز سر سخن

9. از ماجرای اشک منت هم شدی وقوف

10. گه گه اگر بگوش تو کردی گهر سخن

11. عاشق رخ تو دید و سخن بسته شد برو

12. چون شد تمام کشته نگوید دگر سخن

13. وصف رخت کمال چو آورد در میان

14. گفت از همه نکوتر و باریکتره سخن


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* میل آن دانه خالم نظری بیش نبود
* چون بدیدم ره بیرون شدن از دامم نیست
شعر کامل
سعدی
* شکایتی که ز زلف دراز اوست مرا
* به گفتن و به شنیدن نمی شود آخر
شعر کامل
صائب تبریزی
* ببستی چشم یعنی وقت خواب است
* نه خوابت آن حریفان را جواب است
شعر کامل
مولوی