کمال‌الدین اسماعیل_دیوانغزل ها (فهرست)

شمارهٔ 117

1. چه جفا بود کز آن ترک ختن نشنیدم

2. چه محالات کز آن عهد شکن نشنیدم

3. هر کسی را گوید کو را دهنی هست، و لیک

4. من بسی جستم و جز نام دهن نشنیدم

5. تا بدیدم که سمن رنگ رخش بر خود زد

6. پس از آن پیش چمن بوی سمن نشنیدم

7. راز زلف تو اگر چه ز صبا فاش شدست

8. من حکایت بجز از مشک ختن نشنیدم

9. راستی راسخن قدّ تو هر جا که برفت

10. بجز آزادی از سر و چمن نشنیدم

11. دوش بگذشتم و دشنام همی داد مرا

12. خدمتش کردم و پنداشت که من نشنیدم

13. گر چه لعلش ز سر ناخوشیی آن می گفت

14. من از او خوش تر از آن هیچ سخن نشنیدم

15. عقل آن روز که من بر پی دل می رفتم

16. گفت: کانجا نه صوابست شدن،نشنیدم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* نیستی آگه چه گویم مر تو را من؟ جز همانک
* عامه گوید «نیستی آگه ز نرخ لوبیا»
شعر کامل
ناصرخسرو
* غرض از کون تو بودی که ز پروردن نخل
* گرچه از خار گذر نیست غرض هم رطبست
شعر کامل
انوری
* زعفران شادی فزاید وین بتر کاندوه من
* دور از آن رخ زین رخ چون زعفران است از غمت
شعر کامل
خاقانی