لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 571 : از حد چو برفت ماجرای من و غم
رباعی شمارهٔ 572 : از لعل تو پخته گشت هر کاری خام
رباعی شمارهٔ 573 : ای شب بستان درازی از صبح بوام
رباعی شمارهٔ 574 : لب باز مگیر یک زمان از لب جام
رباعی شمارهٔ 575 : پیوسته خمیدههمچو ابروی توام
رباعی شمارهٔ 576 : شاید گر از آن روی نکو نشکیبم
رباعی شمارهٔ 577 : یاری که ازو بسی جفادیدم ستم
رباعی شمارهٔ 578 : بر دل ز غمت دوش ببخشایستم
رباعی شمارهٔ 579 : آن عهد که من داد طرب می دادم
رباعی شمارهٔ 580 : من دوش بآرزوی رویت هر دم
رباعی شمارهٔ 581 : بس جور که من ز دست جانان بردم
رباعی شمارهٔ 582 : تیغت که فشاند بر و سر مردم
رباعی شمارهٔ 583 : من دوش شراب ارغوانی خوردم
رباعی شمارهٔ 584 : کاری که نبود از آن گزردم یک دم
رباعی شمارهٔ 585 : از عمر عزیز خود برین خرسندم
رباعی شمارهٔ 586 : سودای تو بر دگر صنم می بندم
رباعی شمارهٔ 587 : دوش از غم تو نیک مشوّش بودم
رباعی شمارهٔ 588 : نه باد قبولی ز هنر می جهدم
رباعی شمارهٔ 589 : هردم زدنی چو لاله در خون نهدم
رباعی شمارهٔ 590 : با زلف تو هر چند بسی کوشیدم
رباعی شمارهٔ 591 : بیماری نرگست چو زان سان دیدم
رباعی شمارهٔ 592 : طبرستان را شگفت جایی دیدم
رباعی شمارهٔ 593 : آن روز که بر خاطر عالی گذرم
رباعی شمارهٔ 594 : بی روی تو صدره بگل ار برگذرم
رباعی شمارهٔ 595 : گر آب خورم درد شود بر جگرم
رباعی شمارهٔ 596 : بس اشک که از دیده بحاصل آرم
رباعی شمارهٔ 597 : چشمی ز خیال تو پر اختر دارم
رباعی شمارهٔ 598 : چون در تو نیارم که پیاپی نگرم
رباعی شمارهٔ 599 : از بس که زیاد نیستی تاب خورم
رباعی شمارهٔ 600 : بر من که ازین پس غم عالم نخورم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بترس از خدا و میازار کس
* ره رستگاری همین است و بس
شعر کامل
فردوسی
* زمانه به خون تو تشنه شود
* براندام تو موی دشنه شود
شعر کامل
فردوسی
* چو بستی کمر بر در راه آز
* شود کار گیتیت یکسر دراز
شعر کامل
فردوسی