لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال‌الدین اسماعیل_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 721 : گفتی ز برای می که کمتر خور ازین
رباعی شمارهٔ 722 : شاهی که فلک بلندی اندوز داز او
رباعی شمارهٔ 723 : آن شمع که آفت سرست افسر او
رباعی شمارهٔ 724 : خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او
رباعی شمارهٔ 725 : هر صبح که خندید زخندیدن او
رباعی شمارهٔ 726 : مشکین سر زلف یا رو نازک تن او
رباعی شمارهٔ 727 : در ساغر می گوهر دیرینۀ او
رباعی شمارهٔ 728 : نه کوه گران پای بدارد با تو
رباعی شمارهٔ 729 : هرچند که رفت آبرویم با تو
رباعی شمارهٔ 730 : در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو
رباعی شمارهٔ 731 : فخرست مرا از آن رخ فرخ تو
رباعی شمارهٔ 732 : با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو
رباعی شمارهٔ 733 : تا آتش مرگ دود بر کرد از تو
رباعی شمارهٔ 734 : بس سرکه بعشق رفت برباد از تو
رباعی شمارهٔ 735 : ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو
رباعی شمارهٔ 736 : ای مقصد آمال در و درگه تو
رباعی شمارهٔ 737 : هر سال که تشریف دهی چون گل نو
رباعی شمارهٔ 738 : جامی که شراب ارغوانیست درو
رباعی شمارهٔ 739 : آن شانه که از تو هست یک موی درو
رباعی شمارهٔ 740 : شد باد مطّرا گر پیرامن سرو
رباعی شمارهٔ 741 : ای دل پی آرزو بسیار مرو
رباعی شمارهٔ 742 : تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو
رباعی شمارهٔ 743 : کس نیست که جان بنده برهاند ازو
رباعی شمارهٔ 744 : داری سرعیش از در سودا درشو
رباعی شمارهٔ 745 : ای دل ره او می روی اوّل خون شو
رباعی شمارهٔ 746 : از بند سخن لبم چو بگشاد گره
رباعی شمارهٔ 747 : چون دید که رکد غمزۀ خیره سته
رباعی شمارهٔ 748 : ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه
رباعی شمارهٔ 749 : ای راه وصال تو درازی کوتاه
رباعی شمارهٔ 750 : یاران منا، چه بودتان از ناگاه

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چون صدف هرکس که دندان بر سر دندان نهد
* سینه اش بی گفتگو گنجینه دریا شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر ایوان ما سر به کیوان برست
* ازان بهرهٔ ما یکی چادرست
شعر کامل
فردوسی
* عدالت کن که در عدل آنچه یک ساعت به دست آید
* میسر نیست در هفتاد سال اهل عبادت را
شعر کامل
صائب تبریزی