شمارهٔ 42 - وله ایضا
1. در شعر من بعیب نگیرند اهل فضل
2. گر جای جای قافیه بعضی مکرّرست
3. معنی سر سخن بود و قافیه تنش
4. بر یک تر ازو او دوسر، آن چون دو پیکرست
5. گر قافیه دو باشد و معنی یکی بدست
6. لیک اربعکس باشد آن سخت در خورست
7. زیرا که بوستان سخن را درختها
8. اوضاع قافیه ست و معانی بروبرست
9. یک میوه بر درختی چندان شگفت نیست
10. بر یک درخت میوه دو گونه عجب ترست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده