غزل شمارهٔ 312
1. ای دل به جفات جان نهاده
2. جان پیشکشت جهان نهاده
3. شهری همه ز آهنین دل تو
4. قفلی زده بر دهان نهاده
5. بر طرف لب تو جان عیسی
6. از نیل و بقم دکان نهاده
7. از کوی سوار چون برآئی
8. شبپوش بر ابروان نهاده
9. ترکان کمین غمزهٔ تو
10. یاسج همه بر کمان نهاده
11. تو عاشق صید و تیغ بر کف
12. عشاق تو دل بر آن نهاده
13. من پیش تو بر زمین نهم سر
14. کای پای بر آسمان نهاده
15. اسب از در من مران و مگذر
16. هان نعل بهات جان نهاده
17. خاقانی را در آتش عشق
18. نعل هوس از نهان نهاده
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده