لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 166

1. مرا یاقوت او قوت روانست

2. ولی اشکم چو یاقوت روانست

3. رخش ماهست یا خورشید شب پوش

4. خطش طوطیست یا هندوستانست

5. صبا از طره‌اش عنبر نسیمست

6. نسیم از سنبلش عنبر فشانست

7. میانش یکسر مو در میان نیست

8. ولیکن یک سر مویش دهانست

9. شنیدم کان صنم با ما چنان نیست

10. ولیکن چون نظر کردم چنانست

11. ز چشمش چشم پوشش چون توان داشت

12. که یکچندست کوهم ناتوانست

13. بیا آن آب آتش رنگ در ده

14. که گر خود آتشست آتش نشانست

15. بدان ماند که خونش می‌دواند

16. بدینسان کز پیت اشکم روانست

17. چو مرغی زیرک آمد جان خواجو

18. که او را دام زلفت آشیانست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود؟
* تلخی می نمک تلخی بادام شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* شکایتی که ز زلف دراز اوست مرا
* به گفتن و به شنیدن نمی شود آخر
شعر کامل
صائب تبریزی
* فریب گریه زاهد مخور ز ساده دلی
* که دام در دل دانه است سبحه داران را
شعر کامل
صائب تبریزی