خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 166

1. مرا یاقوت او قوت روانست

2. ولی اشکم چو یاقوت روانست

3. رخش ماهست یا خورشید شب پوش

4. خطش طوطیست یا هندوستانست

5. صبا از طره‌اش عنبر نسیمست

6. نسیم از سنبلش عنبر فشانست

7. میانش یکسر مو در میان نیست

8. ولیکن یک سر مویش دهانست

9. شنیدم کان صنم با ما چنان نیست

10. ولیکن چون نظر کردم چنانست

11. ز چشمش چشم پوشش چون توان داشت

12. که یکچندست کوهم ناتوانست

13. بیا آن آب آتش رنگ در ده

14. که گر خود آتشست آتش نشانست

15. بدان ماند که خونش می‌دواند

16. بدینسان کز پیت اشکم روانست

17. چو مرغی زیرک آمد جان خواجو

18. که او را دام زلفت آشیانست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* ز رنگ آمیزی باد خزانی
* چو شد برگ درختان زعفرانی
شعر کامل
وحشی بافقی
* در چشم پاک بین نبود رسم امتیاز
* در آفتاب سایه شاه و گدا یکی است
شعر کامل
صائب تبریزی
* آن چه هر شب بگذرد از چرخ فریاد منست
* و آن چه آن مه را به خاطر نگذرد یاد منست
شعر کامل
محتشم کاشانی