خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 233

1. میانش موئی و شیرین دهان هیچ

2. ازین موئی می بینم وز آن هیچ

3. دهانش گوئی از تنگی که هیچست

4. بدان تنگی ندیدم در جهان هیچ

5. میانش یک سر مویست و گوئی

6. ندارد یک سر مو در میان هیچ

7. دهانش بی گمان همچون دلم تنگ

8. میانش بی سخن همچون دهان هیچ

9. بجز وصف دهان نیست هستش

10. نمی‌آید حدیثم بر زبان هیچ

11. میانش چون تنم در بی نشانی

12. دهانش چون دلم وز وی نشان هیچ

13. خوشا با دوستان در بوستان عیش

14. که باشد بوستان بی دوستان هیچ

15. گل سوری نبینم در بهاران

16. چو روی دلستان در گلستان هیچ

17. برون از اشک از چشمم نیابد

18. کنارسبزه و آب روان هیچ

19. برو خواجو که باگل درنگیرد

20. خروش بلبل فریاد خوان هیچ

21. سحرگه خوش بود گل چیدن از باغ

22. ولیکن گر نگوید باغبان هیچ


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* منت سدره و طوبی ز پی سایه مکش
* که چو خوش بنگری ای سرو روان این همه نیست
شعر کامل
حافظ
* هم جان بدان دو نرگس جادو سپرده‌ایم
* هم دل بدان دو سنبل هندو نهاده‌ایم
شعر کامل
حافظ
* حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان
* این نقش ماند از قلمت یادگار عمر
شعر کامل
حافظ