لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 317

1. روی نکو بی وجود ناز نباشد

2. ناز چه ارزد اگر نیاز نباشد

3. راه حجاز ار امید وصل توان داشت

4. بر قدم رهروان دراز نباشد

5. مست می عشق را نماز مفرمای

6. کانکه نمیرد برو نماز نباشد

7. مطرب دستانسرای مجلس او را

8. سوز بود گر چه هیچ ساز نباشد

9. حیف بود دست شه به خون گدایان

10. صید ملخ کار شاهباز نباشد

11. بنده چو محمود شد خموش که سلطان

12. در ره معنی بجز ایاز نباشد

13. پیش کسانی که صاحبان نیازند

14. هیچ تنعم ورای ناز نباشد

15. خاطر مردم بلطف صید توان کرد

16. دل نبرد هر که دلنواز نباشد

17. کس متصور نمی‌شود که چو خواجو

18. هندوی آن چشم ترکتاز نباشد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خموش هر که شد از قیل و قال وارسته است
* نمی زنند دری را که از برون بسته است
شعر کامل
صائب تبریزی
* رزق ما آید به پای میهمان از خوان غیب
* میزبان ماست هر کس می شود مهمان ما
شعر کامل
صائب تبریزی
* قطره آبی که دارد در نظر گوهر شدن
* از کنار ابر تا دریا تنزل بایدش
شعر کامل
صائب تبریزی