غزل شمارهٔ 396
1. صوفی اگرش بادهٔ صافی نچشانند
2. صاحبنظران صوفی صافیش نخوانند
3. بنگر که مقیمان سراپردهٔ وحدت
4. در دیر مغان همسبق مغبچگانند
5. رو گوش کن از زمزمهٔ ناله ناقوس
6. آن نکته که ارباب خرد واله از آنند
7. در حلقهٔ رندان خرابات مغان آی
8. تا یکنفس از خویشتنت باز رهانند
9. از کعبه چه پرسی خبر اهل حقیقت
10. کاین طایفه در کوی خرابات مغانند
11. از مغبچگان میشنوم نکتهٔ توحید
12. و ارباب خرد معنی این نکته ندانند
13. سر حلقهٔ رندان خرابات چو خواجوست
14. زان همچو نگینش همه در حلقه نشانند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده