لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 557

1. آنکه جز نام نیابند نشان از دهنش

2. بر زبان کی گذرد نام یکی همچو منش

3. راستی را که شنیدست بدینسان سروی

4. که دمد سنبل سیراب ز برگ سمنش

5. هرکه در چین سر زلف بتان آویزد

6. آستین پر شود از نافهٔ مشک ختنش

7. گر چه از مصر دهد آگهی انفاس نسیم

8. بوی یوسف نتوان یافت جز از پیرهنش

9. هر غریبی که مقیم در مه رویان شد

10. تا در مرگ کجا یاد بود از وطنش

11. کشتهٔ عشق چو از خاک لحد برخیزد

12. چو نکوتر نگری تر بود از خون کفنش

13. من نه آنم که بتیغ از تو بگردانم روی

14. شمع دلسوخته نبود غم گردن زدنش

15. دوش خواجو سخنی از لب لعلت می‌گفت

16. بچکید آب حیات از لب و ترشد سخنش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید
* گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید
شعر کامل
حافظ
* تیغ تو کز خون خصم قطره‌چکان آمده
* گلشن فتح تو راست شاخ گل ارغوان
شعر کامل
محتشم کاشانی
* دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
* چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
شعر کامل
حافظ