لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مسعود سعد سلمان_دیوانقصیده ها
شمارهٔ 91 - ستایش سیف الدوله محمود : خویشتن را سوار باید کرد
شمارهٔ 92 - در تسلیت یکی از اکابر : بزرگوار خدایا چنان نمود خرد
شمارهٔ 93 - مدح سلطان مسعود : برترست از گمان ملک مسعود
شمارهٔ 94 - مدیح عمید ابوالفرج نصر ابن رستم : ای اصل سخا و رادی و داد
شمارهٔ 95 - ستایش سلطان علاء الدوله مسعود : این آتش مبارز و این باد کامگار
شمارهٔ 96 - در مدح ابونصر فارسی : جهان را چرخ زرین چشمه زرین می زند زیور
شمارهٔ 97 - در مدح امیر ابوالفتح عارض : هم شب مست وار و عاشق وار
شمارهٔ 98 - در مدح ابوالفرج نصربن رستم و توصیف نبرد آزمایی او : آن ترجمان غیب و نماینده هنر
شمارهٔ 99 - هم در مدح او : آمد فرج ما ز ستم های ستمکار
شمارهٔ 100 - ستایش خامه : چرا باشم از آز خسته جگر
شمارهٔ 101 - مدیح سلطان مسعود : چون چرخ قادر آمد و چون دهر کامگار
شمارهٔ 102 - مدح ثقة الملک طاهر بن علی : ای به قدر از برادران برتر
شمارهٔ 103 - جواب قصیده محمد خطیبی و انکار بر آثار کواکب و شکایت از حبس خود و مدح ثقة الملک طاهر و سلطان مسعود : محمد ای به جهان عین فضل و ذات هنر
شمارهٔ 104 - مدیح سلطان مسعود پس از شکار او : ای جهان را به راستی داور
شمارهٔ 105 - در شکرگزاری از آغاز پادشاهی سیف الدوله محمود : ساقیا چون گشت پیدا نور صبح از کوهسار
شمارهٔ 106 - مدح سلطان مسعود و اظهار امیدواری در شصت سالگی : دولت مسعودی با روزگار
شمارهٔ 107 - در مدح علاء الدوله مسعود : ز غزو باز خرامید شاد و برخوردار
شمارهٔ 108 - ستایش ثقة الملک : ای که در پیش تخت هیچ ملک
شمارهٔ 109 - در تهنیت عید و مدح سلطان محمود : رسید عید و ز ما ماه روزه کرد گذر
شمارهٔ 110 - مدح ابونصر پارسی : ای یل هامون نورد ای سرکش جیحون گذار
شمارهٔ 111 - شکایت : فریاد مرا زین فلک آئینه کردار
شمارهٔ 112 - چیستان : ناجانور بدیع یکی شخص پر هنر
شمارهٔ 113 - مدیح محمود بن ابراهیم : مهرگان مهربان باز آمد و عصر عصیر
شمارهٔ 114 - باز در مدح او : آن لعبت سرو قد مه منظر
شمارهٔ 115 - مدح یکی از صدور : شاد باش ای وزیر دولت یار
شمارهٔ 116 - مدح یکی از بزرگان : شادباش ای سپهر آینه وار
شمارهٔ 117 - مدح سیف الدوله محمود : وقت گل سوری خیز ای نگار
شمارهٔ 118 - هم در ثنای او : رأی مجلس کرد رای شهریار
شمارهٔ 119 - مدح سلطان سیف الدوله محمود : نه از لب تو برآید همی به طعم شکر
شمارهٔ 120 - گل و می بهتر : یک شب از نوبهار وقت سحر

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عشق چو دل را به سوی خویش خواند
* دل ز همه خلق رمیدن گرفت
شعر کامل
مولوی
* اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
* من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم
شعر کامل
حافظ
* بلبلان چمن عشق تو همچون سوسن
* همه تن جمله زبانند ولی خاموشند
شعر کامل
خواجوی کرمانی