لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مسعود سعد سلمان_دیوانقصیده ها
شمارهٔ 181 - ستایش سیف الدوله محمود : ولایت مه شعبان به روزه شد تحویل
شمارهٔ 182 - مدح امیر ابوالفرج نصر بن رستم : خجسته بادا بر خواجه عمید اجل
شمارهٔ 183 - ثقة الملک طاهربن علی را ستوده است : به طاهر علی آباد شد جهان کمال
شمارهٔ 184 - توصیف اسب و مدح سلطان مسعود : شاد باش ای هیون آخته یال
شمارهٔ 185 - هم در ثنای آن شهریار : ای اختیار ایزد دادار ذوالجلال
شمارهٔ 186 - تهنیت جلوس ملک ارسلان : به عون ایزد روز رفته از شوال
شمارهٔ 187 - یکی از بزرگان را ستاید : زهی به مهتری اندر ز مهتران اول
شمارهٔ 188 - ستایش رئیس ابوالفتح بی عدیل و شکایت از گرفتاری : عمرم همی قصیر کند این شب طویل
شمارهٔ 189 - تفاخر و شکوی : تخم گشت ای عجب مگر سخنم
شمارهٔ 190 - مدح یکی از خواجگان عصر : من که مسعود سعد سلمانم
شمارهٔ 191 - ابراز خلوص نسبت به یکی از اکابر : ای آن که چون ز جاه تو بر تو ثنا کنم
شمارهٔ 192 - مدیح سیف الدوله محمود : به پادشاه زمانه زمانه شد پدرام
شمارهٔ 193 - مدح سلطان و اظهار شکران : ای نام تو بخشیده بخشنده اقسام
شمارهٔ 194 - به سلیمان اینانج بیک فرستاده است : خوشم کردی ای قاصد خوش پیام
شمارهٔ 195 - شکوه از گرفتاری، ناله از بدهکاری : روز تا شب ز غم دل افگارم
شمارهٔ 196 - ایضا شکوه و ناله : از دو دیده سرشک خون بارم
شمارهٔ 197 - تیمار خواری : تیر و تیغست بر دل و جگرم
شمارهٔ 198 - مدح سیف الدوله محمود : چو روی چرخ شد از صبح چون صحیفه سیم
شمارهٔ 199 - ستایش قلم و گریز به مدح خواجه منصور بن سعید : من بدین آخته زبان قلم
شمارهٔ 200 - نکوهش گمان و ستایش منصور بن سعید : تا کی دل خسته در گمان بندم
شمارهٔ 201 - گله از خلف وعده خواجه بوطاهر : من که مسعود سعد سلمانم
شمارهٔ 202 - مدح ابوالفرج نصر بن رستم : افتخار اهل تیغ ای صاحب اهل قلم
شمارهٔ 203 - ستایشگری : نیست گشت از هوای خود عالم
شمارهٔ 204 - مدیح علاء الدوله مسعود : شاهان پیش را که نکردند جز ستم
شمارهٔ 205 - هنرنمایی در مدیح سلطان مسعود : تنم از رنج گرانبار مکن گو نکنم
شمارهٔ 206 - هم در ستایش او : گر یک وفا کنی صنما صد وفا کنم
شمارهٔ 207 - مدح ملک ارسلان بن مسعود : زبان دولت عالی به بنده داد پیام
شمارهٔ 208 - شکایت از زندان و ستایش سلطان : خدایگانا بخرام و با نشاط بخرام
شمارهٔ 209 - مدح عمادالدوله ابوسعد بابو : نهاد زلف تو بر مه ز کبر و ناز قدم
شمارهٔ 210 - ناله از تیره بختی خود و امتداد گرفتاری : از کرده خویشتن پشیمانم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هیچ دانی که چرا پسته چنان می‌خندد
* زانکه گفتم که بدان پسته دهن می‌مانی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* ازنشاط اهل دل ظاهرپرستان غافلند
* پسته دایم در میان پوست خندان می شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند
* آن کو دلش را برده‌ای جان هم غلامت می‌کند
شعر کامل
مولوی