لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مسعود سعد سلمان_دیوانرباعی ها
شمارهٔ 31 : ساقی که به دست من دهد جام شراب
شمارهٔ 32 : چون همت تو به حال من مقرونست
شمارهٔ 33 : اول ز پی وصال روح افزایت
شمارهٔ 34 : اشکم که زمین از نم او آغشتست
شمارهٔ 35 : مار دو سر چهار چشم است ای دوست
شمارهٔ 36 : امروز به شهر حسن همنام تو نیست
شمارهٔ 37 : بر روی دو زلفین بتابم زد دوست
شمارهٔ 38 : مسعود ملک ملک نگهبان چو تو نیست
شمارهٔ 39 : از وصلت آنکه همچو سوسنش تنست
شمارهٔ 40 : آن را که تو در دلی خرد در سر اوست
شمارهٔ 41 : در نعمت و مال اگر زبر دستی نیست
شمارهٔ 42 : چشم ابرست و اشک ازو ژاله شدست
شمارهٔ 43 : دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست
شمارهٔ 44 : بر جان منت جان رهی فرمانست
شمارهٔ 45 : ای آنکه مرا قبله وثاق تو بسست
شمارهٔ 46 : وصلش شادیست وز پسش زود غم است
شمارهٔ 47 : آویخته در هوای جان آویزت
شمارهٔ 48 : رویم ز غمت گونه خال تو گرفت
شمارهٔ 49 : ای شاه ز بزم تو جهان را خبرست
شمارهٔ 50 : گر نور فلک چو طبع ما گردد راست
شمارهٔ 51 : طاهر که خطاب تو بر از نام تو نیست
شمارهٔ 52 : با ما ثقت الملک هم آوازی نیست
شمارهٔ 53 : چشم تو چو فتنه جهان سوزانست
شمارهٔ 54 : شد صالح و از همه قیامت برخاست
شمارهٔ 55 : اندر خور نعمت توام خدمت نیست
شمارهٔ 56 : آن شیر که او به صید جز شیر نکشت
شمارهٔ 57 : رنج دل و رنج دیده جز دیده نجست
شمارهٔ 58 : در ماه چه روشنی که در روی تو نیست
شمارهٔ 59 : در فرقت آن کس که تن و جان تو اوست
شمارهٔ 60 : از چرخ چو بر تو مهر فرزندی نیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سعدیا عمر گران مایه به پایان آمد
* همچنان قصه سودای تو را پایان نیست
شعر کامل
سعدی
* وقت گل زان گونه کز گل سبزۀ تر می دهد
* کشتۀ آن غمزه را از خاک نشتر می دهد
شعر کامل
جامی
* مزن بلبل دم از نسرین که در خلوتگه رامین
* چو ویس دلستان باشد نشاید نام گل بردن
شعر کامل
خواجوی کرمانی