غزل شمارهٔ 359
1. دارم از طبع ستم خیز تو حظی و چه حظ
2. وز عتاب شعف آمیز تو حظی و چه حظ
3. میکنم با نفس آمیز نگههای عجب
4. از نگاه غضبآمیز تو حظی و چه حظ
5. آن که وی جرعهکش بزم تو بود امشب داشت
6. پیش اغیار به پرهیز تو حظی و چه حظ
7. نیم بسمل شده تیغ تغافل امروز
8. میکند از نگه تیز تو حظی و چه حظ
9. دل که از شوق کلام تو کبابست کباب
10. دارد از لعل نمک ریز تو حظی و چه حظ
11. وقت تغییر عذارت که شد آزرده رقیب
12. کردم از سبزهٔ نوخیز تو حظی و چه حظ
13. محتشم را که به یک موی دل آویختهای
14. دارد از موی دلاویز تو حظی و چه حظ
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده