لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 369

1. آن پری را گوهر عصمت ز کف شد حیف حیف

2. آفتابی بود نورش برطرف شد حیف حیف

3. طرح یک رنگی فکند آن بت بهر بد گوهری

4. گوهر یک دانه هم رنگ خزف شد حیف حیف

5. آن کمان ابرو که کس انگشت بر حرفش نداشت

6. تیر طعن عیب جویان را هدف شد حیف حیف

7. آن که کام از لعل او جستن بزر ممکن نبود

8. گنج تمکینش به نادانی تلف شد حیف حیف

9. آن که خواندش مادر ایام فرزند خلف

10. عاقبت دل خوش کن صد ناخلف شد حیف حیف

11. نوگلی کز صوت بلبل پنبه‌اش در گوش بود

12. واله چنگ و نی و آواز دف شد حیف حیف

13. محتشم از درد گفتی آن چه در دل داشتی

14. کوش هر بی‌درد این در را صدف شد حیف حیف


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سپاه شب تیره بر دشت و راغ
* یکی فرش گسترده از پرزاغ
شعر کامل
فردوسی
* الا ای پیر فرزانه مکن عیبم ز میخانه
* که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم
شعر کامل
حافظ
* یک سینه بی داغ محال است گذارد
* این چهره چون لاله ستانی که تو داری
شعر کامل
صائب تبریزی