لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 411

1. به هجران کرده بودم خو که ناگه روی او دیدم

2. کمند عقل بگسستم ز نو دیوانه گردیدم

3. گرفتم پنبهٔ آسایش از داغ جنون یعنی

4. به باغ عاشقی از سر گل دیوانگی چیدم

5. دلم زان آفت جان بود فارغ‌وز بلا ایمن

6. ز آفت دوستی باز آن بلا برخود پسندیدم

7. ز راه عشق بر می‌گشتم آن رعنا دچارم شد

8. ازان راهی که می‌رفتم پشیمان بازگردیدم

9. هنوزم با نهال قامتش باقیست پیوندی

10. که هرجا دیدم او را جلوه‌گر چون بید لرزیدم

11. چنان ترسیده‌ام از غمزهٔ مردم شکار او

12. که هرگاه آن پری در چشمم آمد چشم پوشیدم

13. در آن ره محتشم کان سروقد میرفت و من در پی

14. زمین فرسوده شد از بس که بر وی چهره مالیدم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خواهی که دلت نشکند از سنگ مکافات
* مشکن دل کس را که در این خانه کسی هست
شعر کامل
فروغی بسطامی
* مى باشد رنگ رویم ارغوانى
* نداند دشمنم درد نهانى
شعر کامل
فخرالدین اسعد گرگانی
* گرچه دست سرو کوتاه است از دامان گل
* سرو بالایی که ما داریم سر تا پا گل است
شعر کامل
صائب تبریزی