لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1217

1. الحذر از عشق حذر هر کی نشانی بودش

2. گر بستیزد برود عشق تو برهم زندش

3. از دل و جان برکندش لولی و منبل کندش

4. سیل درآید چو گیا هر طرفی می‌بردش

5. اوست یقین رهزن تو خون تو در گردن تو

6. دور شو از خیر و شرش دور شو از نیک و بدش

7. باده خوری مست شوی بی‌دل و بی‌دست شوی

8. بیست سلامت بودش درکشدش خوش خوردش

9. پای در این جوی نهی تا به قیامت نرهی

10. هر که در این موج فتد تا لب دریا کشدش

11. گول شود هول شود وز همه معزول شود

12. دست نگیرد هنرش سود ندارد خردش

13. ای دم تو دام خمش بی‌گنهان را بمکش

14. ای رخ تو باده هش مست کند تا ابدش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر تو خاری همچو خار اندر طلب سرتیز باش
* تا همه خار تو را همچون گل و نسرین کنند
شعر کامل
مولوی
* مسند به باغ بر که به خدمت چو بندگان
* استاده است سرو و کمر بسته است نی
شعر کامل
حافظ
* نشان مردمی در مردم عالم نمی یابم
* اگر دارد وجودی مردمی، مردم گیا دارد
شعر کامل
صائب تبریزی