غزل شمارهٔ 2709
1. دلاراما چنین زیبا چرایی
2. چنین چست و چنین رعنا چرایی
3. گرفتم من که جانی و جهانی
4. چنین جان و جهان آرا چرایی
5. گرفتم من که الیاسی و خضری
6. چو آب خضر عمرافزا چرایی
7. گرفتم من که دنیایی و دینی
8. چو دنیا مایه سودا چرایی
9. گرفتم گنج قارونی به خوبی
10. چو موسی با ید بیضا چرایی
11. ز رشکت دوست خون دوست ریزد
12. بدین حد شنگ و سرغوغا چرایی
13. چو نور تو گرفت از قاف تا قاف
14. نهان از دیده چون عنقا چرایی
15. ندارد هیچ حلوا طبع صهبا
16. تو هم حلوا و هم صهبا چرایی
17. ز عشق گفت تو با خود بجنگم
18. که پیش چون ویی گویا چرایی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده