لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 562

1. خیال ترک من هر شب صفات ذات من گردد

2. که نفی ذات من در وی همی اثبات من گردد

3. ز حرف عین چشم او ز ظرف جیم گوش او

4. شه شطرنج هفت اختر به حرفی مات من گردد

5. اگر زان سیب بن سیبی شکافم حوریی زاید

6. که عالم را فروگیرد رز و جنات من گردد

7. وگر مصحف به کف گیرم ز حیرت افتد از دستم

8. رخش سرعشر من خواند لبش آیات من گردد

9. جهان طورست و من موسی که من بی‌هوش و او رقصان

10. ولیکن این کسی داند که بر میقات من گردد

11. برآمد آفتاب جان که خیزید ای گران جانان

12. که گر بر کوه برتابم کمین ذرات من گردد

13. خمش چندان بنالیدم که تا صد قرن این عالم

14. در این هیهای من پیچد بر این هیهات من گردد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کس عسل بی‌نیش از این دکان نخورد
* کس رطب بی‌خار از این بستان نچید
شعر کامل
حافظ
* شب تیره از تیغ رخشان کنم
* به آورد گه بر سرافشان کنم
شعر کامل
فردوسی
* همه را بیازمودم ز تو خوشترم نیامد
* چو فروشدم به دریا چو تو گوهرم نیامد
شعر کامل
مولوی