غزل شمارهٔ 690
1. ای عشق که جمله از تو شادند
2. وز نور تو عاشقان بزادند
3. تو پادشهی و جمله عشاق
4. همرنگ تو پادشه نژادند
5. هر کس که سری و دیدهای داشت
6. دیدند تو را سری نهادند
7. خورشید تویی و ذره از توست
8. وان نور به نور بازدادند
9. چون بوی عنایت تو باشد
10. زالان همه رستم جهادند
11. چون از بر تو مدد نباشد
12. گر حمزه و رستمند بادند
13. ای دل برجه که ماه رویان
14. از پرده غیب رو گشادند
15. مستند و طریق خانه دانند
16. زیرا که نه مست از فسادند
17. تا عشق زید زیند ایشان
18. تا یاد بود همه به یادند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده