لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 271 : توبه که دل خویش چو آهن کرده است
رباعی شمارهٔ 272 : تو سیر شدی من نشدم درمان چیست
رباعی شمارهٔ 273 : تو کان جهانی و جهان نیم جو است
رباعی شمارهٔ 274 : تهدید عدو چه بشنود عاشق راست
رباعی شمارهٔ 275 : جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است
رباعی شمارهٔ 276 : جانم بر آن جان جهان رو کرده است
رباعی شمارهٔ 277 : جان و سر آن یار که او پرده‌در است
رباعی شمارهٔ 278 : جانی که به راه عشق تو در خطر است
رباعی شمارهٔ 279 : جانی که حریف بود بیگانه شده است
رباعی شمارهٔ 280 : جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است
رباعی شمارهٔ 281 : جانی و جهانی و جهان با تو خوش است
رباعی شمارهٔ 282 : حسنت که همه جهان فسونش بگرفت
رباعی شمارهٔ 283 : چشم تو ز روزگار خونریزتر است
رباعی شمارهٔ 284 : چشمی دارم همه پر از صورت دوست
رباعی شمارهٔ 285 : چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست
رباعی شمارهٔ 286 : چون دانستم که عشق پیوست منست
رباعی شمارهٔ 287 : خون دلبر من میان دلداران نیست
رباعی شمارهٔ 288 : چون دید مرا مست بهم برزد دست
رباعی شمارهٔ 289 : چونی که ترش مگر شکربارت نیست
رباعی شمارهٔ 290 : چیزیست که در تو بیتو جویان ویست
رباعی شمارهٔ 291 : حاشا که به عالم از تو خوشتر یاریست
رباعی شمارهٔ 292 : حاشا که دلم ز شب‌نشینی سیر است
رباعی شمارهٔ 293 : خاک قدمت سعادت جان من است
رباعی شمارهٔ 294 : خواهی که ترا کشف شود هستی دوست
رباعی شمارهٔ 295 : خویی به جهان خوبتر از خوی تو نیست
رباعی شمارهٔ 296 : خورشید رخت ز آسمان بیرونست
رباعی شمارهٔ 297 : خورشید و ستارگان و بدرما اوست
رباعی شمارهٔ 298 : خیزید که آن یار سعادت برخاست
رباعی شمارهٔ 299 : دایم ز ولایت علی برخواهم گفت
رباعی شمارهٔ 300 : در باغ من ار سرو و اگر گلزار است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رفته پایم به گل از پرتو چشم تر خویش
* نخل شمعم که بود ریشه من در سر خویش
شعر کامل
صائب تبریزی
* فلک به مردم نادان دهد زمام مراد
* تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس
شعر کامل
حافظ
* هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
* وارهد از حد جهان بی‌حد و اندازه شود
شعر کامل
مولوی