لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 811 : ماهی که کمر گرد قمر می‌بندد
رباعی شمارهٔ 812 : مائیم ز عشق یافته مرهم خود
رباعی شمارهٔ 813 : مردان رهت که سر معنی دانند
رباعی شمارهٔ 814 : مردان رهش زنده به جان دگرند
رباعی شمارهٔ 815 : مردیکه بهست و نیست قانع گردد
رباعی شمارهٔ 816 : مرغ دل من ز بسکه پرواز آورد
رباعی شمارهٔ 817 : مرغی که ز باغ پاکبازان باشد
رباعی شمارهٔ 818 : مرغی ملکی زانسوی گردون بپرد
رباعی شمارهٔ 819 : مستان غمت بار دگر شوریدند
رباعی شمارهٔ 820 : مشکین رسنت چو پردهٔ ماه شود
رباعی شمارهٔ 821 : مطرب خواهم که عاشق مست بود
رباعی شمارهٔ 822 : معشوقه چو آفتاب تابان گردد
رباعی شمارهٔ 823 : معشوقه خانگی بکاری ناید
رباعی شمارهٔ 824 : مگذار که غصه در میانت گیرد
رباعی شمارهٔ 825 : مگذار که وسوسه زبونت گیرد
رباعی شمارهٔ 826 : من بندهٔ آن قوم که خود را دانند
رباعی شمارهٔ 827 : من بندهٔ یاری که ملالش نبود
رباعی شمارهٔ 828 : من بی‌خبرم خدای خود میداند
رباعی شمارهٔ 829 : من چوب گرفتم به کفم عود آمد
رباعی شمارهٔ 830 : مه را طرفی بماه رو میماند
رباعی شمارهٔ 831 : مه‌رویان را یکان یکان برشمرید
رباعی شمارهٔ 832 : می‌آ ید یار و چون شکر میخندد
رباعی شمارهٔ 833 : می‌جوشد دل که تا به جوش تو رسد
رباعی شمارهٔ 834 : می‌گوید عشق هرکه جان پیش کشد
رباعی شمارهٔ 835 : نی آب روان ز ماهیان سیر شود
رباعی شمارهٔ 836 : گر راه روی راه برت بگشایند
رباعی شمارهٔ 837 : و هو معکم از او خبر می‌آید
رباعی شمارهٔ 838 : هان ای دل خسته وقت مرهم آمد
رباعی شمارهٔ 839 : هر جا به جهان تخم وفا برکارند
رباعی شمارهٔ 840 : هر چند دلم رضا او می‌جوید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چون سرو گذشتم ز ثمر تا شوم آزاد
* صد سلسله از برگ نهادند به پایم
شعر کامل
صائب تبریزی
* ازگریه چشم هرکه چو بادام شد سفید
* نظاره بنفشه خطان است چاره اش
شعر کامل
صائب تبریزی
* هر گل که سر از پیرهن غنچه برآرد
* برغفلت ما خنده زنان است درین باغ
شعر کامل
صائب تبریزی