غزل شمارهٔ 149
1. فلک گشته سرگشتهٔ کوی او
2. بود روی عالم همه سوی او
3. همی می رسد بر مشام دلم
4. ز گل خاصه از اهل دل بوی او
5. مه و مهر بین بر کمیت فلک
6. شب و روز اندر تکاپوی او
7. نه آغاز پیدا نه انجام و هست
8. تمامی یکی پرتو روی او
9. شمیم جنان چیست با نگهتش
10. کجا طوبی و قد دلجوی او
11. تو و کوثر و سبحهای پارسا
12. من و جام و زنّار گیسوی او
13. بدین ضعف کردیم آهنگ عشق
14. دل و خسته و زور بازوی او
15. رخم زرد و مویم سفید اشک سرخ
16. سیه روز و سودائی از موی او
17. ز اسرار گر سر برد نیست باک
18. دو گیسوش چوگان سرم گوی او
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده