شمارهٔ 270
1. آخر بدین صفت که منم مبتلایِ دوست
2. ممکن بود ز من که نجویم رضای دوست
3. با عاشقان مجاز بود عشقِ عاشقی
4. کو ترکِ هر دو کون نگیرد برایِ دوست
5. کردم به عشق زیر و زبر خان و مان دل
6. تا هیچ کس دگر ننشیند به جایِ دوست
7. تسلیمِ راهِ دوست شوم چون به نزدِ من
8. چیزی نیافرید خدا ماورایِ دوست
9. جاوید زنده مانم و باقی شوم چو خضر
10. گر سجده ایی به من رسد از خاکِ پایِ دوست
11. هر دم قیامتی ز ملامت بدیده ام
12. نادیده یک نفس به ارادت لقایِ دوست
13. تا جان بود مرا بکشم از میان جان
14. جنگ و ستیزِ دشمن و جور و جفایِ دوست
15. نی نی به عینِ صدق نزاری خطا مبین
16. خالی شمر ز جور و جفا ماجرایِ دوست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده