غزل شمارۀ 425
1. به گُل پیراهنی امّیدوارم
2. که خوشبو سازد آغوش و کنارم
3. من آن آسیمه صیّادم درین بحر
4. که در دامم نمی گنجد شکارم
5. قضا هم سنگ کوهم داده سودا
6. به مویی برتر از او بسته بارم
7. فشانم خوشۀ باران ز مژگان
8. به شورش ابر دشت و کوهسارم
9. شود شوریده تر هردم گل و آب
10. ازین مرغابیان چشمه سارم
11. به امّید وصال آن پری وش
12. به شکلی هر نفس بُت می نگارم
13. به ایمان نایم از پندار بیرون
14. عجایب مؤمن زنّار دارم
15. گریبان می درم از عشق و کارش
16. که تاب این سرو سودا ندارم
17. ز شهری زادگان عشق پرسید
18. یکی از عارفان آن دیارم
19. به این خشگی گر آزادم گذارند
20. ز سرسبزان وادی یادگارم
21. نظیری ذوق شب خیزان ز من پرس
22. که از بی گه درین وادی سوارم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده