غزل شمارۀ 517
1. دل بر این ناخوش آشیانه منه
2. چشم بر شفقت زمانه منه
3. ناگهان می زنند طبل رحيل
4. رخت خود جز بر آستانه منه
5. تا كفافیّ و شاهدی باشد
6. پای بر آستان خانه منه
7. بدره تا دست در میان دارد
8. باده و چنگ بر کرانه منه
9. می و معشوقۀ شبانه خوش است
10. نان و پیه آبۀ شبانه منه
11. مرغ دل دار از قفس آزاد
12. بر در خانه آب و دانه منه
13. گوش بر نغمۀ اغانی نه
14. چشم بر جرعۀ مغانه منه
15. دیر یا زود می رسد روزی
16. بر جهان قحط جاودانه منه
17. هرچه دستت دهد نکویی کن
18. عذر پیدا مكن بهانه منه
19. اثر زندگی به گور فرست
20. از پی مردگی نشانه منه
21. عشق همراه برنمی تابد
22. پای در ره به جز یگانه منه
23. با نظیری نشین و وعظ شنو
24. گوش بر هرزه و فسانه منه
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده