غزل شمارهٔ 344
1. روزی کنی به سنگ فراقم جدا ز خود
2. روزی چنان شوی که ندانم ترا ز خود
3. من آشنای روی تو بودم، مرا ز چه
4. بیگانه میکنی دگر، ای آشنا، ز خود؟
5. هر گه که پر شود ز خیالت ضمیر من
6. پر بینم این محله و شهر و سرا ز خود
7. وقتی به حال خود نظرم بود و این زمان
8. گشتم چنان، که یاد نیاید مرا ز خود
9. چون عاشق توام، چه برم نام خویشتن؟
10. چون درد من ز تست، چه جویم دوا ز خود؟
11. ای اوحدی، اگر نه جدایی ز سر کار
12. او را بکوش تا نشناسی جدا ز خود
13. غیر از تو هیچ کس نشناسم بلای تو
14. سعیی بکن، که دور کنی این بلا ز خود
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده