لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 369

1. سحر گه چون نسیم زلف آن دلدار می‌آید

2. درخت شوقم از برگش به برگ و بار می‌آید

3. ز توفان خفتگان کوچه را آگاه دار امشب

4. که سیل گریهٔ این دیدهٔ بیدار می‌آید

5. حروف نامه‌ام بی‌نقطه آن بهتر که از چشمم

6. بسست این قطره‌های خون که بر طومار می‌آید

7. نمی‌آید ز من کاری درین اندوه و سهلست این

8. گر آن دلدار شهر آشوب من در کار می‌آید

9. نگارینا، به خاک آستانت فخرها دارم

10. نمیدانم چرا از من چنینت عار می‌آید؟

11. اگر بیچاره‌ای نزد تو می‌آید، مکن عیبش

12. کمندش چون تو در خود میکشی ناچار می‌آید

13. مپرس از اوحدی حال نماز و صوم و قرایی

14. که مسکین این زمان از خانهٔ خمار می‌آید


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از زلف دهد بنفشه را تاب
* وز چهره گل شکفته را آب
شعر کامل
نظامی
* ز ناله ای که کند خامه می توان دانست
* که کوه درد به دل صاحب سخن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* تهیدستی سخن را رنگ دیگر می دهد صائب
* ندارد ناله جانسوز چون نی پر شکر باشد
شعر کامل
صائب تبریزی