غزل شمارهٔ 16
1. چراغ عشق به گلخن شود دلیل مرا
2. شبی به گلخن خود می برد خلیل مرا
3. ز باغ وصل ثمر خواهم آن قدر که دهند
4. کجا نظر به کثیر است و یا قلیل مرا
5. رو ای مگس به مگس ران مساز محتاجم
6. که منفعل نکند بال جبرییل مرا
7. علاج تشتگی ام خون دل کند ور نه
8. ز روی لب گذرد بند سلسبیل مرا
9. چه گونه باورم آید ز اهل حسن وفا
10. نکرده حسن تو ملزم به صد دلیل مرا
11. فغان ز جلوه ی جنت که با سخاوت عشق
12. به بر فشاندن جان می کند بخیل مرا
13. دلم ز جور خسیسان الم کشد ور نه
14. نمی گزد ستم مردم اصیل مرا
15. کجاست عرفی مجنون که تازیانه ی او
16. ز کوی عقل بدارد هزار میل مرا
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده