غزل شمارهٔ 45
1. آنی که پای تا به سرت عجب طاعت است
2. شب زنده داریت بتر از خواب غفلت است
3. خواهی به کعبه رو کن و خواهی یه سومنات
4. دل بد مکن که شش جهت از بهر طاعت است
5. بیرون بود حلاوت و تلخی و مدح و ذم
6. رد و قبول با همه از روی عادت است
7. احباب را سلام و دعایی ضرور نیست
8. این شیوه ها وسیله ی مهر و محبت است
9. غافل مرو که تا در بیت الحرام عشق
10. صد منزل است و منزل اول قیامت است
11. عرفی مخوان به شاعر بی فضل شعر خویش
12. نزد حکیم بر که نه شعر است، حکمت است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده