غزل شمارهٔ 492
1. نالنده ام ز درد مگر بلبلم
2. جوشنده ام به حسن مگر شبنم گلم
3. گر نه قیامتم ز چه لبریز فتنه ام
4. ور نه ندامتم ز چه عین ناملم
5. دل موج خیز درد و جبین صاف از گره
6. دریای اضطرابم و کوه تحملم
7. ای مدعی بمیر که از تکیهٔ رضا
8. منت فروش دوش و کنار توکلم
9. عرفی خموش یی بگزینم که در بهار
10. گل بیندم به باغ و نداند که بلبلم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده