غزل شمارهٔ 66
1. منزل گه دل ها همه کاشانه ی عشق است
2. هر جا که دلی گم شده در ی عشق است
3. ویرانه ی جاوید بماند دل بی عشق
4. آن دل شود آباد که ویرانه ی عشق است
5. فرزانه در آید به پری ی مقصود
6. هر کس که در این بادیه دیوانه ی عشق است
7. پیمانه ی زهر فلکم تلخ نسازد
8. این حوصله تلخی کش پیمانه ی عشق است
9. هر کس به لبش گرم شود چشم تبسم
10. با او ننشینند که بیگانه ی عشق است
11. عرفی دل و دین باخته ای دلخوش او باش
12. این ها ثمر کاشتن دانه ی عشق است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده