غزل شمارهٔ 90
1. مگر زمانه اسیر کمند آه من است
2. که باز بالش امید تکیه گاه من است
3. ز دیدن هوس، پاک بین شود چون عشق
4. دمی که حسن تو آلوده ی نگاه من است
5. صحیفه ای که نگردد به آب رحمت پاک
6. گمان برم که سیه نامه ی گناه من است
7. دو عالم از اثر شعله ی جمالت سوخت
8. به جر شعاع محبت که در پناه من است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده