لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رودکی_دیوانابیات پراکنده
شمارهٔ 121 : هر آن که خاتم مدح تو کرد در انگشت
شمارهٔ 122 : به سرو ماند، گر سو لاله دار بود
شمارهٔ 123 : گیتیت چنین آید، گردنده بدین سان هم
شمارهٔ 124 : به چنگال قهر تو در، خصم بد دل
شمارهٔ 125 : ازان کوز ابری باز کردار
شمارهٔ 126 : چنان که خاک سر شتی به زیر خاک شوی
شمارهٔ 127 : آن رخت کتان خویش من رفتم و پردختم
شمارهٔ 128 : چرا عمر کرکس دو صد سال؟ ویحک!
شمارهٔ 129 : عاجز شود از اشک و غریو من
شمارهٔ 130 : دلبرا، زوکی مجال حاسد غماز تو
شمارهٔ 131 : ای دریغ! آن حر، هنگام سخا حاتم فش
شمارهٔ 132 : هفت سالار، کندرین فلکند
شمارهٔ 133 : نیست از من عجب که: گستاخم
شمارهٔ 134 : گاه آرامیده و گه ارغنده
شمارهٔ 135 : منم خو کرده بر بوسش، چنان چون باز بر مسته
شمارهٔ 136 : از مهر او ندارم بی خنده کام و لب
شمارهٔ 137 : آتش هجر ترا هیزم منم
شمارهٔ 138 : به جای هر گران مایه فرومایه نشانیده
شمارهٔ 139 : گر نعم‌های او چو چرخ دوان
شمارهٔ 140 : در راه نشابور دهی دیدم بس خوب
شمارهٔ 141 : جعدی سیاه دارد، کز کشی
شمارهٔ 142 : کز شاعران نوندمنم و نوگواره
شمارهٔ 143 : ای خون دوستانت به گردن، مکن بزه
شمارهٔ 144 : بتگک ازان گزیده‌ام این کازه
شمارهٔ 145 : یک سو کشمش چادر، یک سو نهمش موزه
شمارهٔ 146 : ناگاه برآرند ز کنج تو خروشی
شمارهٔ 147 : خوش آن نبیذ غارچی با دوستان یکدله
شمارهٔ 148 : ماه تمامست روی دلبرک من
شمارهٔ 149 : ای بار خدای، ای نگار فتنه
شمارهٔ 150 : بزرگان جهان چون بند گردن

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عشق چو دل را به سوی خویش خواند
* دل ز همه خلق رمیدن گرفت
شعر کامل
مولوی
* بلبلان چمن عشق تو همچون سوسن
* همه تن جمله زبانند ولی خاموشند
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* دل رنجور من از سینه هر دم می رود سویی
* ز بستر می گریزد طفل بیماری که من دارم
شعر کامل
رهی معیری