سعدی_بوستانباب هفتم در عالم تربیت (فهرست)

شمارهٔ 16-حکایت

1. طریقت شناسان ثابت قدم

2. به خلوت نشستند چندی به هم

3. یکی زان میان غیبت آغاز کرد

4. در ذکر بیچاره‌ای باز کرد

5. کسی گفتش ای یار شوریده رنگ

6. تو هرگز غزا کرده‌ای در فرنگ؟

7. بگفت از پس چار دیوار خویش

8. همه عمر ننهاده‌ام پای پیش

9. چنین گفت درویش صادق نفس

10. ندیدم چنین بخت برگشته کس

11. که کافر ز پیکارش ایمن نشست

12. مسلمان ز جور زبانش نرست

13. چه خوش گفت دیوانهٔ مرغزی

14. حدیثی کز او لب به دندان گزی

15. من ار نام مردم بزشتی برم

16. نگویم بجز غیبت مادرم

17. که دانند پروردگان خرد

18. که طاعت همان به که مادر برد

19. رفیقی که غایب شد ای نیک نام

20. دو چیزست از او بر رفیقان حرام

21. یکی آن که مالش به باطل خورند

22. دوم آن که نامش به غیبت برند

23. هر آن کو برد نام مردم به عار

24. تو خیر خود از وی توقع مدار

25. که اندر قفای تو گوید همان

26. که پیش تو گفت از پس مردمان

27. کسی پیش من در جهان عاقل است

28. که مشغول خود وز جهان غافل است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* ز رشک زلف سیاه توخورد چندان خون
* که نافه هم به جوانی سفید شد مویش
شعر کامل
صائب تبریزی
* به هیچ جا نرسد هرکه همتش پست است
* پرشکسته خس وخار آشیانه شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم
* همچو پروانه که می‌سوزم و در پروازم
شعر کامل
سعدی