لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_بوستانباب هفتم در عالم تربیت
شمارهٔ 1-سر آغاز : سخن در صلاح است و تدبیر وخوی
شمارهٔ 2-گفتار اندر فضیلت خاموشی : اگر پای در دامن آری چو کوه
شمارهٔ 3-حکایت سلطان تکش و حفظ اسرار : تکش با غلامان یکی راز گفت
شمارهٔ 4-حکایت در معنی سلامت جاهل در خاموشی : یکی خوب خلق خلق پوش بود
شمارهٔ 5-حکایت : یکی ناسزا گفت در وقت جنگ
شمارهٔ 6-حکایت عضد و مرغان خوش آواز : عضد را پسر سخت رنجور بود
شمارهٔ 7-حکایت : شنیدم که در بزم ترکان مست
شمارهٔ 8-حکایت : دوکس گرد دیدند و آشوب و جنگ
شمارهٔ 9-حکایت در فضیلت خاموشی و آفت بسیار سخنی : چنین گفت پیری پسندیده دوش
شمارهٔ 10-حکایت در خاصیت پرده پوشی و سلامت خاموشی : یکی پیش داود طائی نشست
شمارهٔ 11-گفتار اندر غیبت و خللهایی که از وی صادر شود : بد اندر حق مردم نیک و بد
شمارهٔ 12-حکایت : مرا در نظامیه ادرار بود
شمارهٔ 13-حکایت : کسی گفت حجاج خون‌خواره‌ای است
شمارهٔ 14-حکایت : شنیدم که از پارسایان یکی
شمارهٔ 15-حکایت روزه در حال طفولیت : به طفلی درم رغبت روزه خاست
شمارهٔ 16-حکایت : طریقت شناسان ثابت قدم
شمارهٔ 17-گفتار اندر کسانی که غیبت ایشان روا باشد : سه کس را شنیدم که غیبت رواست
شمارهٔ 18-حکایت دزد و سیستانی : شنیدم که دزدی درآمد ز دشت
شمارهٔ 19-حکایت اندر نکوهش غمازی و مذلت غمازان : یکی گفت با صوفیی در صفا
شمارهٔ 20-حکایت فریدون و وزیر و غماز : فریدون وزیری پسندیده داشت
شمارهٔ 21-گفتار اندر پرورش زنان و ذکر صلاح و فساد ایشان : زن خوب فرمانبر پارسا
شمارهٔ 22-حکایت : جوانی ز ناسازگاری جفت
شمارهٔ 23-گفتار اندر پروردن فرزندان : پسر چون زده بر گذشتش سنین
شمارهٔ 24-حکایت : شبی دعوتی بود در کوی من
شمارهٔ 25-گفتار اندر پرهیز کردن از صحبت احداث : خرابت کند شاهد خانه کن
شمارهٔ 26-حکایت : در این شهرباری به سمعم رسید
شمارهٔ 27-حکایت درویش صاحب نظر و بقراط حکیم : یکی صورتی دید صاحب جمال
شمارهٔ 28-گفتار اندر سلامت گوشه‌نشینی و صبر بر ایذاء خلق : اگر در جهان از جهان رسته‌ای است،
شمارهٔ 29-حکایت : چوانی هنرمند فرزانه بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زبانت درکش ای حافظ زمانی
* حدیث بی زبانان بشنو از نی
شعر کامل
حافظ
* ظاهر قرآن چو شخص آدمیست
* که نقوشش ظاهر و جانش خفیست
شعر کامل
مولوی
* گرم عذاب نمایی به داغ و درد جدایی
* شکنجه صبر ندارم بریز خونم و رستی
شعر کامل
سعدی