لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_بوستانباب هفتم در عالم تربیت (فهرست)

شمارهٔ 5-حکایت

1. یکی ناسزا گفت در وقت جنگ

2. گریبان دریدند وی را به چنگ

3. قفا خورده گریان وعریان نشست

4. جهاندیده‌ای گفتش ای خودپرست

5. چو غنچه گرت بسته بودی دهن

6. دریده ندیدی چو گل پیرهن

7. سراسیمه گوید سخن بر گزاف

8. چو طنبور بی مغز بسیار لاف

9. نبینی که آتش زبان است و بس

10. به آبی توان کشتنش در نفس؟

11. اگر هست مرد از هنر بهره‌ور

12. هنر خود بگوید نه صاحب هنر

13. اگر مشک خالص نداری مگوی

14. ورت هست خود فاش گردد به بوی

15. به سوگند گفتن که زر مغربی است

16. چه حاجت؟ محک خود بگوید که چیست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سپاس از جهاندار هر دو جهان
* شناسندهٔ آشکار و نهان
شعر کامل
فردوسی
* غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور
* پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را
شعر کامل
فروغی بسطامی
* بوی گل و بانگ مرغ برخاست
* هنگام نشاط و روز صحراست
شعر کامل
سعدی