سعدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 166

1. هر که چیزی دوست دارد جان و دل بر وی گمارد

2. هر که محرابش تو باشی سر ز خلوت برنیارد

3. روزی اندر خاکت افتم ور به بادم می‌رود سر

4. کان که در پای تو میرد جان به شیرینی سپارد

5. من نه آن صورت پرستم کز تمنای تو مستم

6. هوش من دانی که بردست آن که صورت می‌نگارد

7. عمر گویندم که ضایع می‌کنی با خوبرویان

8. وان که منظوری ندارد عمر ضایع می‌گذارد

9. هر که می‌ورزد درختی در سرابستان معنی

10. بیخش اندر دل نشاند تخمش اندر جان بکارد

11. عشق و مستوری نباشد پای گو در دامن آور

12. کز گریبان ملامت سر برآوردن نیارد

13. گر من از عهدت بگردم ناجوانمردم نه مردم

14. عاشق صادق نباشد کز ملامت سر بخارد

15. باغ می‌خواهم که روزی سرو بالایت ببیند

16. تا گلت در پا بریزد و ارغوان بر سر ببارد

17. آن چه رفتارست و قامت وان چه گفتار و قیامت

18. چند خواهی گفت سعدی طیبات آخر ندارد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* شکوفه با ثمر هرگز نگردد جمع در یک جا
* محال است این که با هم نعمت و دندان شود پیدا
شعر کامل
صائب تبریزی
* دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل
* مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان
شعر کامل
حافظ
* تا همی سرخ بود همچو گل سرخ عقیق
* تا همی زرد بودهمچو گل زرد زریر
شعر کامل
فرخی سیستانی