ملکزاده ای را شنیدم که کوتاه بود و حقیر و دیگر برادرانش بلند و خوبروی، باری پدر بکراهیت و استحقار در او نظر کردی پسر به فراست و استبصار بجای آورد و گفت: ای پدر کوتاه خردمند به از نادان بلند، نه هر چه بقامت مهتر بقیمت بهتر الشاة نظیفة و الفیل جیفة

پدر بخندید و ارکان دولت بپسندیدند و برادران بجان برنجیدند

شنیدم که ملک را در آن نزدیکی دشمنی صعب روی نمود، چون لشکر از هر دو جانب روی در هم آوردند اول کسیکه اسب در میدان جهانید آن پسر بود و گفت:

این بگفت و بر سپاه دشمن زد و تنی چند از مردان کاری بینداخت، چون پیش پدر بازآمد زمین خدمت ببوسید و گفت

آورده اند که سپاه دشمن بیقیاس بود و اینان اندک، جماعتی آهنگ گریز کردند پسر نعره ای بزد و گفت: ای مردان بکوشید یا جامه زنان بپوشید؛

سوارانرا بگفتن او تهور زیادت گشت و بیکبار حمله آوردند، شنیدم که هم در آن روز بر دشمن ظفر یافتند ملک سر و چشمش ببوسید و در کنار گرفت و هر روزش نظر بیش کرد تا ولیعهد خویش کرد، برادران حسد بردند و زهر در طعامش کردند؛

خواهرش از غرفه بدید و دریچه برهم زد، پسر دریافت و دست از طعام بازکشید و گفت: محالست که هنرمندان بمیرند و بیهنران جای ایشان بگیرند

پدر را از اینحال آگاهی دادند برادرانش را بخواند و گوشمالی بواجب داد، پس هر یک را از اطراف بلاد حصه ای معین کرد تا فتنه بنشست و نزاع برخاست که ده درویش در گلیمی بخسبند و دو پادشاه در اقلیمی نگنجند