لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 : آن کیست که دل نهاد و فارغ بنشست
رباعی شمارهٔ 2 : تدبیر صواب از دل خوش باید جست
رباعی شمارهٔ 3 : آن کس که خطای خویش بیند که رواست
رباعی شمارهٔ 4 : گر در همه شهر یک سر نیشترست
رباعی شمارهٔ 5 : گر خود ز عبادت استخوانی در پوست
رباعی شمارهٔ 6 : تا یک سر مویی از تو هستی باقیست
رباعی شمارهٔ 7 : بالای قضای رفته فرمانی نیست
رباعی شمارهٔ 8 : ماهی امید عمرم از شست برفت
رباعی شمارهٔ 9 : دادار که بر ما در قسمت بگشاد
رباعی شمارهٔ 10 : نه هر که زمانه کار او دربندد
رباعی شمارهٔ 11 : ای قدر بلند آسمان پیش تو خرد
رباعی شمارهٔ 12 : شاها سم اسبت آسمان می‌سپرد
رباعی شمارهٔ 13 : ظلم از دل و دست ملک نیرو ببرد
رباعی شمارهٔ 14 : از می طرب افزاید و مردی خیزد
رباعی شمارهٔ 15 : نادان همه جا با همه کس آمیزد
رباعی شمارهٔ 16 : هر کس که درست قول و پیمان باشد
رباعی شمارهٔ 17 : هر دولت و مکنت که قضا می‌بخشد
رباعی شمارهٔ 18 : بس چون تو ملک زمانه بر تخت نشاند
رباعی شمارهٔ 19 : نه هر که ستم بر دگری بتواند
رباعی شمارهٔ 20 : مردان همه عمر پاره بردوخته‌اند
رباعی شمارهٔ 21 : عنقا بشد و فر هماییش بماند
رباعی شمارهٔ 22 : نه هر که طراز جامه بر دوش کند
رباعی شمارهٔ 23 : فرزانه رضای نفس رعنا نکند
رباعی شمارهٔ 24 : آن گل که هنوز نو به دست آمده بود
رباعی شمارهٔ 25 : افسوس بر آن دل که سماعش نربود
رباعی شمارهٔ 26 : با گل به مثل چو خار می‌باید بود
رباعی شمارهٔ 27 : جائی که درخت عیش پربار بود
رباعی شمارهٔ 28 : داد طرب از عمر بده تا برود
رباعی شمارهٔ 29 : دریاب کزین جهان گذر خواهد بود
رباعی شمارهٔ 30 : گر تیر جفای دشمنان می‌آید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* غلام همت آن نازنینم
* که کار خیر بی روی و ریا کرد
شعر کامل
حافظ
* ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
* کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو
شعر کامل
حافظ
* ذره ذره کاندرین ارض و سماست
* جنس خود را هر یکی چون کهرباست
شعر کامل
مولوی