لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_مواعظرباعی ها
رباعی شمارهٔ 31 : هرکس به نصیب خویش خواهند رسید
رباعی شمارهٔ 32 : درویش که حلقهٔ دری زد یک بار
رباعی شمارهٔ 33 : از دست مده طریق احسان پدر
رباعی شمارهٔ 34 : گر آدمیی بادهٔ گلرنگ بخور
رباعی شمارهٔ 35 : چون خیل تو صد باشد و خصم تو هزار
رباعی شمارهٔ 36 : چون زهرهٔ شیران بدرد نالهٔ کوس
رباعی شمارهٔ 37 : سودی نکند فراخنای بر و دوش
رباعی شمارهٔ 38 : ای صاحب مال، فضل کن بر درویش
رباعی شمارهٔ 39 : بوی بغلت می‌رود از پارس به کیش
رباعی شمارهٔ 40 : تا دل ز مراعات جهان برکندم
رباعی شمارهٔ 41 : چون ما و شما مقارب یکدگریم
رباعی شمارهٔ 42 : تنها ز همه خلق و نهان می‌گریم
رباعی شمارهٔ 43 : بشنو به ارادت سخن پیر کهن
رباعی شمارهٔ 44 : امروز که دستگاه داری و توان
رباعی شمارهٔ 45 : با زنده‌دلان نشین و صادق نفسان
رباعی شمارهٔ 46 : روزی دو سه شد که بنده ننواخته‌ای
رباعی شمارهٔ 47 : ای یار کجایی که در آغوش نه‌ای
رباعی شمارهٔ 48 : گر کان فضائلی وگر دریایی
رباعی شمارهٔ 49 : گر سنگ همه لعل بدخشان بودی
رباعی شمارهٔ 50 : فردا که به نامهٔ سیه درنگری
رباعی شمارهٔ 51 : گویند که دوش شحنگان تتری
رباعی شمارهٔ 52 : آیین برادری و شرط یاری
رباعی شمارهٔ 53 : تا کی به جمال و مال دنیا نازی
رباعی شمارهٔ 54 : ای غایب چشم و حاضر دل چونی؟
رباعی شمارهٔ 55 : در مرد چو بد نگه کنی زن بینی
رباعی شمارهٔ 56 : تا دل به غرور نفس شیطان ندهی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خالی از ذکر تو عضوی چه حکایت باشد
* سر مویی به غلط در همه اندامم نیست
شعر کامل
سعدی
* بس که شب ها دور از آن گل خاک بر سر می کنم
* همچو سبزه صبحدم از خاک سر بر می کنم
شعر کامل
جامی
* سعدیا گر بکند سیل فنا خانهٔ عمر
* دل قوی دار که بنیاد بقا محکم ازوست
شعر کامل
سعدی