صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 100

1. با زمین گیری به منزل می رسانم خلق را

2. در بیابان طلب سنگ نشانم خلق را

3. سینه بی کینه ای دارم که چون زنبور شهد

4. می شود شیرین دهان از کسر شانم خلق را

5. می کنند از من تهی پهلو چو تیغ آبدار

6. گر چه از طبع روان، آب روانم خلق را

7. این گرانجانان سزاوار سبکباری نیند

8. ورنه از یک ناله از خود می رهانم خلق را

9. نیست از یوسف به جز حسرت نصیب مفلسان

10. از بهای خویش بر خاطر گرانم خلق را

11. چون شراب تلخ، صائب نیست بی کیفیتی

12. حرف تلخی کز نصیحت می چشانم خلق را


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* پیر گردیدی و کشت املت زرد نشد
* بوی کافور شنیدی و دلت سرد نشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* عشق سازد حسن عالمسوز را در خون دلیر
* ذوالفقار شمع باشد بال و پر پروانه را
شعر کامل
صائب تبریزی
* اگر ابر بهاران گردد آه گریه آلودم
* به جای سبزه فریاد از دل هر دانه برخیزد
شعر کامل
صائب تبریزی