لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1430

1. در لحد گل نکند شعله داغی که مراست

2. روغن از ریگ کند جذب چراغی که مراست

3. درنگیرد نفس شعله به خاکستر سرد

4. می خونگرم چه سازد به دماغی که مراست

5. نکند شبنم گل ریگ روان را سیراب

6. چه کند می به لب خشک ایاغی که مراست؟

7. دل من گرم نگردد به سخن با هر کس

8. ندهد نور به هر بزم چراغی که مراست

9. نیست در زیر فلک پادشهان را صائب

10. از غم و محنت ایام فراغی که مراست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اگرچه عارض جانان سرشک و روی من دارد
* یکی چون شاخ آذرگون یکی چون برگ نیلوفر
شعر کامل
امیر معزی
* ازنشاط اهل دل ظاهرپرستان غافلند
* پسته دایم در میان پوست خندان می شود
شعر کامل
صائب تبریزی
* خرمن گل بود و شد از مرگ شاخ زعفران
* صد گلستان بیش ارزد زعفران عاشقان
شعر کامل
مولوی