غزل شمارهٔ 1683
1. سپاه عقل کم و لشکر ایاغ پرست
2. چه عشرتی است که پروانه کم، چراغ پرست
3. ز هرزه خندی گل غنچه بی دماغ شده است
4. ز دست قهقه مینا دل ایاغ پرست
5. فتاده است به روی گل و ز شوق هنوز
6. لب پر آبله شبنم از سراغ پرست
7. اگر به مرکز خود حق قرار می گیرد
8. تو فکر دل کن و فارغ نشین که داغ پرست
9. حیا نمی دهدم فرصت سخن صائب
10. دلم ز شکوه این باغبان و باغ پرست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده