1. عنان دل ز من آن دلربا گرفت و گذاشت

2. چو دلپذیر نبودش چرا گرفت و گذاشت

3. عیار موجه بیتاب ما ز دریا پرس

4. که بارها سر زنجیر ما گرفت و گذاشت

5. فریب چشم پریشان نگاه او مخورید

6. که در دو روز هزار آشنا گرفت و گذاشت

7. ز انفعال مرا روی بازگشتن نیست

8. خوشا کسی که طریق خطا گرفت و گذاشت

9. ز گل مدار امید وفا که دست ازوست

10. که رنگ عاریتی از حنا گرفت و گذاشت

11. قدم ز ناف غزالان به کام شیر نهاد

12. سبکروی که طریق رضا گرفت و گذاشت

13. عنان من گل بی دست و پا کجا گیرد؟

14. که خار دامن من بارها گرفت و گذاشت

15. ز سختی دل سنگین خویش در عجبم

16. که همچو موم بی نقشها گرفت و گذاشت

17. نبود جوهر مردانگی زلیخا را

18. وگرنه دامن یوسف چرا گرفت و گذاشت؟

19. به درد من نتوان برد ره که دست مسیح

20. هزار مرتبه نبض مرا گرفت و گذاشت

21. مشو مقید موج سراب این عالم

22. که خضر دامن آب بقا گرفت و گذاشت

23. ز پشت دست ندامت همیشه رزق خورد

24. کسی که دامن اهل صفا گرفت و گذاشت

25. مجو ز چرخ مروت که این سیاه درون

26. ز دست کور مکرر عصا گرفت و گذاشت

27. ز نقش روی به نقاش کن که هر کف خاک

28. هزار بار فزون نقش گرفت و گذاشت

29. مرا ازان سنگ کو شکر و شکوه هر دو بجاست

30. که استخوان مرا از هما گرفت و گذاشت

31. ز نقد داغ اثر در جهان نهشت دلم

32. ز بس که بر سر هم چون گدا گرفت و گذاشت

33. جهان سفله چو فرزند بی خطا صائب

34. مرا ز چرخ به دست دعا گرفت و گذاشت