لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 3488

1. هر گروهی به دلیل دگر آویخته اند

2. بوشناسان به نسیم سحر آویخته اند

3. بهر فردوس گروهی که ز دنیا گذرند

4. از هوایی به هوای دگر آویخته اند

5. رگ خامی رسن گردن منصور شده است

6. میوه پخته کجا از شجر آویخته اند؟

7. پرده بردار که چون ابر پریشان گردد

8. هر حجابی که ز پیش نظر آویخته اند

9. تا به آن موی میان کس نتواند ره برد

10. زلف مشکین ترا تا کمر آویخته اند

11. چشم شوخ تو به عیب دگران مشغول است

12. ورنه صد آینه در رهگذر آویخته اند

13. غافلند از دل پر آبله خود صائب

14. ساده لوحان که به عقد گهر آویخته اند


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند
* جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد
شعر کامل
حافظ
* در گوشه سلامت مستور چون توان بود
* تا نرگس تو با ما گوید رموز مستی
شعر کامل
حافظ
* به ذوق ناله من آسمان مستانه می رقصد
* جهان ماتم سرا گردد اگر من از نوا افتم
شعر کامل
صائب تبریزی