غزل شمارهٔ 4487
1. رخ تو رنگ زگلگونه شراب نگیرد
2. ز صبح ساغر زرین آفتاب نگیرد
3. به خون خلق ازان تشنه اند لاله عذاران
4. که خون شبنم گل کس ز آفتاب نگیرد
5. به زیب عاریه محتاج نیست میوه جنت
6. که رنگ سیب زنخدان ز ماهتاب نگیرد
7. خراب کرد مراسرکشی ز سیل حوادث
8. اگر چه هیچ زمین بلند آب نگیرد
9. مسلمند ز دوزخ به حشر سوخته جانان
10. که هیچ کس ز گل آتشی گلاب نگیرد
11. کشیده دست چنان صائب از عنان گرفتن
12. که همت از در دلها به هیچ باب نگیرد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده