لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 5515

1. زبان تا بود گویا، تیغ می بارید بر فرقم

2. جهان دارالامان شد تا زبان در کام دزدیدم

3. مکش سر از ملامت گر سرافرازی طمع داری

4. که من چون شعله آتش ز زخم خار بالیدم

5. ازین سنگین دلان صائب چرا چون تیرنگریزم

6. که پر خون شد دهانم از همان دستی که بوسیدم

7. به خون آغشته نعمتهای الوان جهان دیدم

8. زبان خویش چون خورشید بر دیوار مالیدم

9. مرا بیزار کرد از اهل دولت، دیدن در بان

10. به یک دیدن زصد نادیدنی آزاد گردیدم

11. به من هر چون خضر دادند عمر جاودان، اما

12. گره شد رشته عمرم ز بس برخویش پیچیدم

13. نشد روز قیامت هیچ کاری دستگیر من

14. بجز دستی که بر یکدیگر از افسوس مالیدم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سپید و سیاهست هر دو زمان
* پس یکدگر تیز هر دو دوان
شعر کامل
فردوسی
* از رخ و زلفین او شطرنج بازی کرده‌ام
* زان که زلفش ساج بود روی او چون عاج بود
شعر کامل
سنایی
* دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان
* این نکته شیرین را در جان بنشان ای جان
شعر کامل
مولوی